Na Dalat reisde ik samen met Martijn en Yoni verder naar Hoi An. Een oude handelsstad aan de zee met veel Chinese invloeden. De stad is een werelderfgoed en niet voor niets, de invloeden uit de handelstijd zijn overal terug te zien en geven de stad een uniek karakter. We verbleven in het Sunflower hotel, de kamers waren matig, het personeel onvriendelijk en ook de prijs was aan de hoge kant. Het ontbijtbuffet maakte echter alles goed. De keuzes waren eindeloos met o.a. pannekoeken (met honing en suiker), omelet, cornflakes, fruit en melk. Dit maakte het verblijf de moeite waard want het was lang geleden dat ik Europees eten at.
Met onze gehuurde scooters reden we naar een ander werelderfgoed, de My Son tempelcomplex. Met vele ruines op het eerste gezicht niet al te bijzonder, maar nadat we ons stilletjes aansloten bij een tourgroep met gids werd het een stuk interessanter. De geschiedenis en achtergrondinformatie maakten het geheel een stuk indrukwekkender.
In Hoi An vind je letterlijk om de vijftig meter een kleermaker. Veel touristen bezoeken de stad dan ook om een pak te laten maken en na wat wikken en wegen besloot ik hetzelfde te doen. Voor minder dan 100 euro heb je hier een op maat gemaakt pak inclusief overhemd en stropdas, geen slechte deal. Tevreden met het eerste pak liet ik nog een pak maken. Samen met wat ander spul verscheepte ik de boel naar huis. Het pakket is nog niet aangekomen, maar ze vertelden dat het drie maanden kan duren, dus ik wacht het nog even rustig af.
Enkele organisaties bieden een service aan waarbij je scooters kunt huren en deze van Hoi An naar Hue kunt rijden en zij je bagage brengen. Dit bleek een prima plan, want de omgeving tussen deze twee steden is prachtig en waar na even rijden alle auto's de tunnel in gaan namen wij de Hai Van Pas. De pas, bekend geworden door een Top Gear aflevering waarbij de presentatoren dezelfde weg aflegden met hun scooters, begeeft zich langs de kust en over de bergen. Al omhoog rijdend werd het een stuk kouder en reden we plots door een dik wolkendek. Iets wat fris met korte broek maar het afzien meer dan waard.
Hue was ooit de keizerlijke hoofdstad van Vietnam met binnen de stad een aparte keizerlijke stad van 2 bij 2km, omringd door grachten en muren, met daarin weer een 'verboden stad'. Zowel van het keizerlijk paleis als van de vele andere gebouwen is weinig over na de hevige gevechten die hier zijn gevoerd tijdens de Vietnamoorlog. Toch is een wandeling door deze oude stad nog steeds erg indrukwekkend.
Na Hue bezochten we Phong Nha, een dorpje vlakbij een groot nationaal park met vele grotten (o.a. de grootste grot ter wereld) en prachtige natuur. Voor een bezoek aan de grootste grot ter wereld staat een wachttijd van een jaar, entree kost je rond de 3000 dollar en de excursie duurt zeven dagen. Deze sloegen we dus even over, maar ook de andere grotten waren fantastisch. De 'paradise cave' was onwerkelijk groot en mooi met prachtige staglamieten en stalactieten, foto's doen doen het geen recht. Een andere grot was de 'dark cave', pikkedonker met diep in de grot een heerlijk modderbad.
Ook in Phong Nha kon een mooie scootertrip door het national park niet ontbreken.
Vanuit Hue reisden we door naar Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. De stad is net zo chaotisch als Ho Chi Minh City, maar met een aangenamere temperatuur net wat leuker. Na de culturele hoogtepunten bezocht te hebben vertrokken we naar Sapa.
Sapa is een prachtige stad gelegen op 1500 meter hoogte in de bergen in het noorden van Vietnam. Hier vind je prachtige rijstterrassen zoals ik ze kende van in mijn aardrijkskunde boeken. Met de hoogte komt een koeler klimaat, met name in de avond koelt het hier flink af. Na de hitte van de afgelopen maanden was dit voor mij een welkome afwisseling. Rondom de stad leven vele ethnische minderheden in de bergen. Ook hen is de vele toerisme naar de stad niet ontgaan, en door als gids te fungeren weten ze wat extra geld te verdienen. Voor onze trek door de bergen huurden wij zo'n gids. Onze gids nam ons mee naar haar dorp in de bergen waar ze een traditionele maaltijd voor ons kookte. Bij het eten dronken we samen met haar man de verplichte rijstwijn waarna we onze weg vervolgden door de prachtige bergen. Het blijft altijd bijzonder om te zien met hoe weinig mensen gelukkig kunnen zijn.
Omringd door prachtige natuur besloten we wederom scooters te huren en na de volgende stad, 70 kilometer verderop te rijden. Een goede keus, de rit bracht ons langs de hoogste berg van Vietnam en vele andere toplocaties.
Dat het noorden van Vietnam zo mooi was had ik al eerder gehoord, mijn plan was daarom een motortrip door het noorden te maken. Helaas bleek het onmogelijk om mijn visa te verlengen die bijna verliep. Daarom rechtstreeks naar het mooiste, meest noordelijke gedeelte van Vietnam gereisd om een verkorte motortrip te maken. Aangekomen in Ha Giang sprak echter niemand Engels en had ik geen idee wat te doen. Gelukkig ontmoette ik een Vietnamees koppel die goed engels sprak en van plan was dezelfde trip te maken. Samen aten we eerst wat bij een restaurant, waar ik bij het afrekenen bijna het dubbele voor dezelfde maaltijd moest betalen. Na weigeren begon de vrouwelijke eigenares aggressief te worden, zo greep ze me beet en hield een bord boven mijn hoofd, klaar om mijn hersens in te slaan. Uiteindelijk tegen mijn zin toch maar betaald (hoewel het dubbele was het slechts 2 euro meer) om verder gezeur te voorkomen.
Na de eerste kilometers rijden waren we wederom omringd door prachtige landschappen en was ik het voorval al snel vergeten. De volgende twee dagen brachten we al rijdend door. Ik heb de woorden prachtig, fantastisch, indrukwekkend en bijzonder al vaak gebruikt, maar ook hier golden ze voor elke kilometer. De tweede dag was het mooie weer over en reden we door de regen en kou, maar genieten deden we nog continue. Op weg naar het meest noordelijke punt van Vietnam nam de regen en kou toe. Waar we bij het eindpunt, een uitzichtstoren, beloond hoopten te worden met een fantastisch uitzicht over China zagen we helaas alleen maar wolken. Een kleine domper, maar de trip in zijn geheel was geweldig. Naast natuur zagen we ook enkele traditionele zondagsmarkten die volop bezocht worden door locals. Varkens worden hier achterop de motor naar toe gereden voor verkoop. Ter plekke worden de varkens (al dood) open gesneden waarna het vlees verkocht wordt aan de bezoekers van de markt. Veel mensen die in de bergen leven bezoeken de markt en al rijdend naar onze volgende bestemming zagen we velen met o.a. kippen in hun hand terug naar huis lopen.
Terug in Hanoi boekte ik een trip naar het werelderfgoed Halong Bay, boegbeeld van vele foto's over Vietnam. Niet meer dan terecht, want ondanks de bewolking waren de oneindige kalksteengebergten in het water een schitterend zicht. Veel van de kalksteen eilanden zijn hol met prachtige grotten binnenin.
Mijn laatste dagen in Vietnam bracht ik door in Hanoi, bij het Centralbackpackers Hostel. Voor nog geen 5 euro had ik prima accomodatie inclusief ontbijt. Tussen 7 en 8 was er happy hour met gratis bier en ook beschikte het hostel over een tv-kamer. Een kopie van de nieuwste films koop je gewoon in de winkel voor iets meer dan 50 eurocent, ideaal.